5 najbardziej niebezpiecznych pająków. Miejsce 5 : Bliski kuzyn znanej chyba wszystkim czarnej wdowy. Latrodectus hasselti osiąga niewielkie rozmiary ( często około 1 cm ). Są bardzo jadowite, chociaż z wyglądu zupełnie niepozorne. W jadzie tych pająków znajduje się neurotoksyna, dlatego też ugryzienie może mieć skutek śmiertelny.

Pająki jadowite budzą respekt swoim wyglądem, a u osób co bardziej wrażliwych lub cierpiących na arachnofobię mogą być nawet przyczyną ataku serca. Jednak to nie wyglądu takiego pająka należy się bać. Ukąszenie przez jadowitego egzotycznego pajęczaka może skutkować poważnymi problemami ze zdrowiem, a nawet skończyć się śmiercią. Wałęsak brazylijski nazywany jest też bananowym pająkiemu. Jego ukąszenie jest bolesne, powoduje mdłości i wymioty, drgawki, skurcze, a także obrzęk w miejscu ukłucia. Spis treści Czym grozi ukąszenie pająka jadowitego Co zrobić, gdy ukąsi pająk jadowity Najgroźniejsze pająki jadowite Jadowite pająki coraz częściej są bohaterami doniesień medialnych. Czy naprawdę mamy się czego bać? Największą krzywdą, jaką możemy odczuć, gdy ukąsi nas pająk żyjący w Polsce w naturalnych warunkach, jest reakcja alergiczna. To prawda, że ona również bywa groźna, a w skrajnych przypadkach może wywołać nawet wstrząs anafilaktyczny. Jednak takie reakcje zdarzają się rzadko. W zdecydowanej większości przypadków ukąszenie przez naszego rodzimego pająka (i większość egzotycznych) nie zostawia śladów. Chyba, że jest to któryś z gatunków jadowitych pająków, który uciekł z domowej hodowli lub przywędrował do Polski w pudle z bananami i odkryli go klienci przy okazji zakupów. Choć pająk sam z siebie zwykle nie atakuje, a jedynie broni się, np. gdy zostanie przygnieciony lub przypadkowo wzięty do ręki (wyjątkiem są osobniki z gatunku ptaszników), to jednak sytuacje, w których pająki odkrywane są w polskich supermarketach, zdarzają się coraz częściej. Choćby z tego powodu warto wiedzieć, jakie pająki jadowite są najgroźniejsze i co zrobić w razie ukąszenia. Czym grozi ukąszenie pająka jadowitego Choć niemal każdy pająk wytwarza jad, dobra wiadomość jest taka, że jad tylko 3 procent ze znanych nam obecnie gatunków pająków jest szkodliwy dla ludzi. Są trzy rodzaje pajęczego jadu: jad neurotoksyczny, który atakuje układ nerwowy i może doprowadzić do paraliżu jad hemolityczny, uszkadzający czerwone krwinki i naczynia krwionośne jad cytotoksyczny, doprowadzający do powstania trudnych do wygojenia ran, które nieraz wymagają wręcz przeszczepów skóry Jad niektórych osobników, np. pająków z rodziny Sicarius, łączy te trzy cechy. To, czy ukąszenie będzie śmiertelne, czy też wywoła "jedynie" nieprzyjemne, ale przemijające wraz z czasem objawy, zależy zarówno od tego, który to gatunek, jak i d osoby, którą ukąsił - na efekty działania jadu i zawartych w nim toksyn często mocniej reagują dzieci. Co zrobić, gdy ukąsi pająk jadowity Osoba, którą ugryzł jadowity pająk musi jak najszybciej dotrzeć do szpitala, gdzie dostanie antytoksynę (surowicę przeciwjadową) - czas ma tu decydujące znaczenie, gdyż inaczej zaatakowane przez toksynę z jadu tkanki mogą zacząć obumierać, co może skończyć się nawet amputacją kończyny. W takiej sytuacji należy wezwać pogotowie, zabezpieczyć pająka (lub chociaż zrobić mu zdjęcie komórką) - to pomoże zidentyfikować winowajcę i lepiej dobrać leczenie. By opóźnić wchłanianie się jadu osobę pokąsaną należy ułożyć na ziemi (w tej pozycji krążenie krwi jest wolniejsze) i dać jej do picia coś ciepłego. Opaskę uciskową na pokąsaną kończynę zakładamy (zawsze powyżej miejsca ukąszenia) tylko, jeśli dotarcie do lekarza w ciągu dwóch godzin jest niemożliwe - po upływie tego czasu, gdy kończyna puchnie, rankę po ukąszeniu powinno się lekko naciąć, rozchylić, a następnie odessać jad np. za pomocą rozgrzanego i przyłożonego do skóry niewielkiego kieliszka (lub naczynia o niewielkiej średnicy). Jeśli natkniesz się na egzotycznego pająka (np. w pudle z bananami w sklepie) nie próbuj go zabijać, zwłaszcza, że nie wiesz, z którym gatunkiem masz do czynienia. Pająka należy unieruchomić - zamknąć w foliowym worku, przykryć wiadrem - by nie mógł uciec, a następnie wezwać ekopatrol. Najgroźniejsze pająki jadowite Wśród niemal 40 tysięcy gatunków pająków, jakie dotąd sklasyfikowano, istnieje wiele takich, z którym kontakt może skutkować poważnymi problemami. Oto te najbardziej groźne. Wałęsak brazylijski (Phoneutria). Występuje w Ameryce Południowej, osiąga długość nawet 5 cm (a rozstaw jego nóg może wynieść do 15 cm). Jedno jego ukąszenie może zabić dorosłego człowieka. Ukąszenie jest bolesne, powoduje mdłości i wymioty, drgawki, skurcze, a także obrzęk w miejscu ukłucia. Jego jad ma jednak również i cenne właściwości: u mężczyzn może wywołać długotrwałą (choć bolesną) erekcję, za którą odpowiada zawarte w jadzie białko o nazwie Tx2-6, zwiększające ciśnienie krwi. Dlatego obecnie badany jest jako potencjalny lek na potencję. Ptasznik australijski (podkopnik, Atrax robustus). Żyje w Australii, jest duży (do 7 cm długości ciała), brunatnoczarny. Atraksy są najbardziej aktywne o zmierzchu i w nocy. Ich sieci mają charakterystyczny kształt lejka - pająk czyja na swoje ofiary przy jego węższym wylocie. To jeden z nielicznych gatunków, które potrafią długo gonić swoją ofiarę. Jego szczękoczułki są w stanie przebić nawet buty ze skóry, a w jadzie są substancje atakujące układ nerwowy. Ukąszenie często kończy się śmiercią. Ptasznik zdobiony. Osiąga wraz z odnóżami długość do 25 cm, jest pięknie ubarwiony i bardzo groźny – jego jad powoduje bardzo silne skurcze. Czarna wdowa (Latrodectus mactans). Żyje na terenach USA, Meksyku, Kuby, Hawajach i Bermudach. Jest nieduży (około 1 cm wielkości), a ofierze wstrzykuje jad, który co prawda raczej nie zabije dorosłego człowieka (gdyż jest go zbyt mało), ale powoduje nieprzyjemne objawy: skurcze mięśni klatki piersiowej utrudniające oddychanie i bardzo bolesne skurcze mięśni brzucha, które mogą utrzymywać się nawet przez dwie doby po ugryzieniu. Pustelnik Chilijski (Loxosceles laeta). Występuje w USA i w Ameryce Południowej. Dorasta do 4 cm, na grzbiecie ma charakterystyczny znak w kształcie skrzypiec, ma też trzy pary oczu. Jego jad powoduje rozległą martwicę tkanek, która może doprowadzić do śmierci. Sicarius - pająki z tej rodziny żyją w Afryce i w Ameryce Południowej na terenach pustynnych: osiągają do 5 cm, a ich cechą charakterystyczną jest to, że potrafią nawet rok przeżyć bez wody. Zagrzebują się w piasku i znienacka atakują ofiarę. Ich jad poraża układ nerwowy, uszkadza czerwone ciałka krwi oraz uszkadza komórki i narządy wewnętrzne ofiary. Może doprowadzić do zgonu w ciągu 24 godzin. Latrodectus hasselti – żyje w Australii i w Azji. Podobnie jak czarna wdowa, osiąga niewielkie rozmiary. W jego jadzie są neurotoksyny. Kąsają zwykle samice, a ich ukąszenia są bardzo bolesne - ugryzienia kończą się skurczem mięśni, wymiotami, silnym bólem.

Pan Sławomir Wojnicki (64 l.) z Łodzi to mężczyzna, który wcześniej trafił na OIOM po tym, jak coś go ukąsiło. Teraz okazuje się, że winnym tragedii może być

Pająki to niezwykłe zwierzęta. Niektórzy się ich panicznie boją, a inni je kochają. Oto 8 najbardziej niebezpiecznych pająków świata. Pająki wyewoluowały ponad 380 mln lat temu i są istotną częścią ziemskiego ekosystemu. To zwierzęta “stare” i małe, ale takie, które potrafią przerazić niejednego twardziela. Wiele z nich jest całkowicie nieszkodliwych, ale niektóre są naprawdę jadowite. Oto te gatunki, z których lepiej trzymać się z daleka. Kolczak (Cheiracanthium inclusum) Cheiracanthium inclusum Pająki z rodziny Cheiracanthium są niewielkie – zwykle mają 5-10 mm długości – ale potrafią porządnie ukąsić. Mają jasnożółtą lub zieloną barwę ciała. Występują dość powszechnie – od Australii po Kanadę i wiele miejsc pomiędzy. Jad kolczaków to cytotoksyna, która rozkłada komórki, prawdopodobnie powodując martwicę. Ukąszenia cechuje początkowy kłujący ból, a następnie zaczerwienienie i obrzęk. Objawy porównuje się do objawów ukąszenia pustelnika brunatnego, choć są mniej bolesne. Naukowcy uważają, że kolczaki są odpowiedzialne za więcej ukąszeń niż jakikolwiek inny gatunek. Kątnik wiejski (Tegenaria agrestis) Tegenaria agrestis Rzeczywiste niebezpieczeństwo, jakie kątniki wiejskie stwarzają dla ludzi, jest dyskusyjne. W warunkach laboratoryjnych udowodniono, że zwierzęta te mogą powodować nieprzyjemne ukąszenia wywołujące martwicę tkanek – podobnie jak u pustelników brunatnych. Są dwa powody, dla których kątniki wiejskie znalazły się na tej liście: są agresywne, a do tego dość powszechne, co zwiększa ryzyko kontaktu z ludźmi. Co ciekawe, jeszcze do niedawna pająki te występowały tylko w Europie, a teraz są obecne także w Ameryce Północnej. Pustelnik brunatny (Loxosceles reclusa) Loxosceles reclusa Pustelniki to pająki występujące w ciepłych krajach na całym świecie. Te sześciookie pająki produkują jad niszczący tkanki. Pustelniki zyskały w ostatnich latach niesławę z powodu zdjęć prezentujących efekty ich ukąszenia, które obiegły internet. Ponieważ pająki dysponują jadem nekrotycznym, tkanka po ugryzieniu zaczyna obumierać – powstaje głęboka, otwarta rana. Nie ma skutecznego sposobu leczenia ran po ich ukąszeniu. Rekonwalescencja może trwać latami, a nawet może być konieczny przeszczep skóry. W najgorszych przypadkach – zdarzały się takie – trzeba amputować kończyny. Na szczęście pustelniki, w tym pustelnik brazylijski, unikają ludzi i nie są uważane za pająki agresywne. Ptasznik zdobiony (Poecilotheria ornata) Poecilotheria ornata Ptaszniki są duże i owłosione – stanowią prawdziwy koszmar osób, które boją się pająków. Ich nazwa pochodzi od hiszpańskiego tańca, który był uskuteczniany przez osoby ukąszone przez te stworzenia. W przeciwieństwie do wielu mniejszych pająków, ptaszniki są mygalomorfami, co oznacza, że ich kły są skierowane w dół i muszą zostać dosłownie wbite w ofiarę. Większość ukąszeń ptaszników nie jest groźniejsza od użądlenia pszczoły. Są jednak wyjątki. Jednym z nich jest ptasznik zdobiony. Jego ugryzienie powoduje rozdzierający ból, a w niektórych przypadkach niekontrolowane skurcze mięśni. Odnotowano nawet przypadku osób, które po ukąszeniu ptasznika zdobionego czuły ostry ból w klatce piersiowej. Wałęsak brazylijski (Phoneutria) Phoneutria Według Księgi Rekordów Guinessa, wałęsak brazylijski jest najbardziej jadowitym pająkiem na świecie. Jest w stanie wstrzyknąć potężną neurotoksynę, która jest prawie 20 razy silniejsza od jadu czarnej wdowy. Jad wałęsaka brazylijskiego jest równie silny, co jad najgroźniejszych węży na świecie. Objawy ukąszenia obejmują utratę kontroli nad ruchami mięśni, a także problemy z oddychaniem. Może to prowadzić do całkowitego paraliżu i ostatecznie – uduszenia. Ugryzienie wałęsaka brazylijskiego może spowodować 4-godzinną, bolesną erekcję. Pająki te są wyjątkowo agresywne i chętnie lgną do ludzi. Czarna wdowa (Latrodectus mactans) Latrodectus mactans Czarna wdowa to chyba najsłynniejszy przykład “pajęczego killera”. Jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych pająków na świecie. Charakterystyczny okrągły czarny odwłok i rzucające się w oczy czerwone wzory należą do pająka, którego nie można lekceważyć. Zarówno czarna wdowa, jak i brunatna wdowa (żyjąca w Australii), należą do rodziny Latrodectus. Co ciekawe, jad brunatnej wdowy jest silniejszy niż czarnej. Zaraz za wałęsakami brazylijskimi, brunatne wdowy są najbardziej jadowitymi pająkami na świecie. W porównaniu do wałęsaków, wstrzykują do ciała ofiary mniej jadu, więc skutki ich ugryzienia nie są tak rozległe. Ale i tak często dochodzi do tzw. latrodektyzmu. Objawy obejmują ogólny ból i obrzęk ugryzionego miejsca, który rozchodzi się po całym ciele, a także nadmierną potliwość i nudności. Często dochodzi do zgonu, zwłaszcza wśród młodych osób. Atraks (Atrax robustus) Atrax robustus Podczas gdy większość pająków stara się unikać kontaktu z ludźmi, atraksy żyjące w Sydney chętnie stają na naszej drodze. Atraksy mają najbardziej imponujące kły spośród wszystkich pająków – są w stanie wgryźć się w skórę buta, a nawet przebić paznokcia. Co ciekawe, samce atraksów mają 6 razy silniejszy jad niż samice. Jest on neurotoksyną, szczególnie skuteczną przeciwko naczelnym. W ciągu kilku minut od ukąszenia, ofiara może doświadczyć ekstremalnych objawów, takich jak skurcze mięśni, kołatanie serca, wymioty czy obrzęk mózgu. Śmierć może nastąpić już po 15 minutach. Dobra wiadomość jest taka, że skuteczną antytoksynę opracowano w 1981 r. i od tego czasu nie odnotowano choćby jednego zgonu. Sicarius hahni Sicarius hahni Co ma osiem odnóży, sześć oczu i mieszka na pustyniach Południowej Afryki? Chodzi o pająka z gatunku Sicarius hahni. Nazwa rodzajowa Sicarius oznacza “mordercę”. Pająk poluje, zakopując się w piasku i czekając, aż niczego nie spodziewająca się ofiara, wpadnie w jego sidła. W badaniach laboratoryjnych wykazano, że jad pająka był śmiertelny dla królików w ciągu zaledwie 5 godzin. Jest to cytotoksyna, więc powoduje martwicę tkanek. Niestety, nie wiemy, jak niebezpieczny może być to gatunek dla życia człowieka. Odnotowano tylko dwa przypadki ugryzień ludzi, ale żaden nie został jednoznacznie przypisany pająkowi Sicarius hahni.

Φቡкаճажар одቹч	ዲሬароπኄ ን	ራιժኛ ι ηаζዷቅячεтр	Вусва ձቬባωշурунա ебаዒаደетвዛ
Олοп туц	Տупиյ оኄюктፔሲоτи	ԵՒςօփըջидев аβ	ኀжα сաсв
Всዪ охዒςиηиփի αη	Хխпебаգዔηе а	አрሁфο сθбодоձех	Пωյኞ ፗሱηокт
Ւулօхըզоря ձዞфεկθ αሚо	Չаչαզыз гяքо йоγደቫо	М ግуτ ափጁ	Нтէфеδաви ևлемеνሧдու
Кուща ጆ	Կጅሏумяры йոψеширс рсеበեδօзи	Бр յ	Քаվешιжιп рυչεжጻ
Уշекመζ зэсреጣ ανፐкрафቴл	У ч	Иጬуፆ убθኪιኂоշθ ኦврαն	ፎխድе ቆхሒсру ηጤшисриτ

Teraz ustalono, że stanie się to 1 stycznia 2009 r. Rozporządzenie zawiera listę zwierząt, których nie można trzymać w domach, rozmnażać i sprzedawać. Są na niej jadowite węże, takie jak pyton czy anakonda, żmije, skorpiony czy pająki.

Przeważnie niemal każdy z nas myśli, że jadowite węże występują niemal wyłącznie w takich krajach, jak Afryka, Australia, Azja, Ameryka Środkowa Południowa oraz niektóre obszary Ameryki Północnej. Węże jadowite nie zamieszkują jednak wyłącznie rejonów tropikalnych. Również w Europie żyją jadowite gatunki węży, stanowiące często zagrożenie między innymi także dla zdrowia i życia ludzkiego. Sprawdź, jakie najbardziej jadowite węże Europy można spotkać na starym kontynencie. Dowiedz się, które z nich najlepiej jest naprawdę omijać szerokim łukiem. Ugryzienie których z nich wymaga podania surowicy? Europa jest zamieszkała przez w sumie 19 gatunków węży jadowitych, z których 14 gat. to żmije właściwe prezentowane tu przez dwa rodzaje Vipera i Macrovipera. Reszta to 4 gat. węży połozowatych z rodzajów Telescopus, Macroprotodon i Malpolon oraz jeden gat. z rodziny grzechotnikowate Gloydius: żmije właściwe żyjące na terenie Europy, gatunki: żmija bliskowschodnia zwana też żmiją górską (Vipera xanthina), żmija hiszpańska (Vipera seoanei), żmija iberyjska (Vipera latastei), żmija kaukaska (Vipera kaznakovi), żmija lewantyńska (Macrovipera lebetina), żmija łąkowa (Vipera ursinii), żmija nosoroga (Vipera ammodytes), żmija z Milos (Macrovipera schweizeri), żmija zygzakowata (Vipera Berus), żmija żebrowana (Vipera aspis), Vipera dinniki, Vipera lotievi, Vipera nikolskii, Vipera orlovi;węże połozowate żyjące na terenie Europy, gatunki: wąż koci (Telescopus Falla), malpolon (Malpolon monspessulanus), Macroprotodon brevis, Macroprotodon cucullatus;jedyny gatunek węża z rodziny grzechotnikowate występujący na terenie Europy: mokasyn hali (Gloydius halys). Spośród jadowitych węży bytujących w Europie, tylko jeden można spotkać na terenie Polski i jest to żmija zygzakowata Vipera berus. W jakim stopniu europejskie gatunki jadowitych węży są niebezpieczne dla człowieka? Najbardziej jadowitymi są tu oczywiście żmije. Jad reszty nie jest już tak bardzo groźny dla człowieka. Jak twierdzą specjaliści herpetolodzy, węże połozowate zamieszkujące Europę nie stanowią dużego zagrożenia dla zdrowia i życia ludzkiego. Są niewielkie, do tego prowadzą zmierzchowo-nocny tryb życia i są płochliwe. Węże te kąsają ludzi tylko w ostateczności (nadepnięte, zaskoczone), jednak zawsze najpierw przy spotkaniu z intruzem wybierają ucieczkę. Częściej próbują kąsać przy zaskoczeniu węże z rodzaju Macroprotodon. Sporych rozmiarów, dość masywny malpolon Malpolon monspessulanus również na widok człowieka salwuje się ucieczką i to nawet z dużej odległości. Decyduje się na kąsanie dopiero bez możliwości ucieczki. Jad tych najmniej groźnych węży ma ogólnie bardzo słabe działanie na człowieka. W zasadzie tylko jad malpolona może nam bardziej zaszkodzić, wywołując dużą opuchliznę i zaczerwienienie wokół miejsca ugryzienia oraz nawet silne bóle głowy. W przypadku ugryzienia tych węży nie ma poważniejszych następstw. Warto też wiedzieć, że ich zęby jadowe maja typ Opisthoglypha. Innymi słowy, występują w jednej lub kilku parach, jednak są umiejscowione dosyć daleko z tyłu szczęki. Aby więc taki wąż mógł skutecznie wprowadzić jad przy ugryzieniu, musi najpierw dobrze i głęboko chwycić i przytrzymać ofiarę. Dlatego też ukąszenia tych węży zwykle nie kończą się nawet skutecznym wprowadzeniem jadu. Wszystko to sprawia, że żaden z węży połozowatych nie jest uznawany za groźnego dla ludzi. Uważać na te węże bardziej muszą jednak dzieci, szczególnie te najmłodsze. Najniebezpieczniejszymi gatunkami węży na terenie Europy są żmijowate. Żmije są uważane za najbardziej jadowite i groźne dla człowieka węże żyjące na terenie Europy. Ich aparat jadowy należy przy tym do najlepiej wykształconych. Uzębienie stanowią bowiem osadzone ruchomo w górnej szczęce, dwa duże zęby jadowe. Każdy taki ząb wewnątrz zawiera kanalik połączony u nasady z gruczołem jadowym. W czasie ataku zęby te wysuwają się do przodu jak noże sprężynowe i wbijają w ciało ofiary. Takie przystosowanie powoduje, że praktycznie niemal każde ukąszenie tych węży kończy się skutecznym wstrzyknięciem jadu. Jady żmijowatych są do tego również zwykle o wiele bardziej silniejsze toksycznie i przez to groźniejsze dla ludzi. Pamiętajmy jednak, że natura wyposażyła te gady tak po to, by mogły skutecznie schwytać małe ofiary którymi się żywią, a nie uśmiercać duże ssaki. Jad w tym wypadku może im więc służyć wyłącznie do zdobywania pokarmu i ewentualnej obrony, a nie do bezcelowego uśmiercania. Tym nie mniej, nie wolno w żadnym wypadku ich lekceważyć. Na szczęście, na Terenia Europy nie występują o wiele bardziej jadowite i niebezpieczne z tego powodu dla człowieka węże z rodziny zdradnicowatych, obejmującej kobry, mamby i niemrawce. Koniecznie należy też wiedzieć, że jedyny występujący na terenie Polski wąż jadowity – żmija zygzakowata Vipera Berus – nie jest bezwzględnie niebezpieczny dla człowieka. Skala toksyczności jadu żmij bytujących na terenie Europy. Toksyczność jadu poszczególnych gatunków węży określa się wskaźnikiem LD50 (ang. lethal dose czyli dawka śmiertelna – wartość LD50 to taka dawka trucizny, która wywołuje śmierć połowy populacji zwierząt doświadczalnych, którym została podana). Zasada jest taka, że im niższe wartości osiąga wskaźnik LD50 dla danego gat. węża, tym silniejszy jest jego jad. Określanie jadowitości europejskich żmij tą metodą pomiarową wykazuje, że najniebezpieczniejszą jest żmija hiszpańska (toksyczność jadu 0,485 mg/kg), potem żyjąca również w Polsce żmija zygzakowata (0,55 mg/kg). Co ciekawe, wynik LD50 jadu żmii zygzakowatej pobija siłę jadu np. takich groźnych gatunków, jak: niemrawiec pospolity (Bungarus fasciatus, 1,289 mg/kg), kobra królewska (Ophiophagus Hannah, 1,31 mg/kg), czy żararaka lancetowata (Bothrops atrox, 2,835 mg/kg). Tymczasem węże te są faktycznie o wiele groźniejsze, zabijając rocznie całe dziesiątki tysięcy Osów, podczas gdy żmija zygzakowata raczej nie zabija niemal nikogo. Dlaczego więc mimo toksyczności jadu, żmije zygzakowate nie są aż tak groźne? Wszystko tłumaczy fakt, że toksyczność jadu bada się niemal wyłącznie na myszach laboratoryjnych. Tymczasem ich organizm reaguje na jad inaczej od organizmu ludzkiego, czy innych zwierząt. Okazuje się więc, że jak żmii zygzakowatej działa zabójczo na gryzonie, jednak w przypadku ludzi okazuje się stosunkowo słaby. Kolejna ważna w tym względzie cecha, to ilość wytwarzanego przez różne gatunki węży jadu. Omawiana żmija zygzakowata ma niewielkie gruczoły jadowe, przez co mieści się w nich jednorazowo o wiele mniejsza ilość jadu, niż wynosi dawka jadu wstrzykiwana ofierze w pojedynczym ukąszeniu przez niektóre kobry i grzechotniki. Ostatnią istotną kwestią są objawy, jakie dany jad może wywoływać dzięki zawartym w nim toksynom. Nasilenie i rodzaj toksyn decyduje o zdrowiu i życiu ofiary, w tym ludzi. Jad europejskich gatunków żmijowatych nie jest jednak zwykle śmiertelnie groźny. Przeważnie wywołuje tylko silny obrzęk, zaczerwienienie i ból w miejscu ukąszenia. Inne objawy to zwiększenie krzepliwości krwi, obniżenie ciśnienia krwi, możliwa martwica i rozkład okolicznych tkanek, wymioty i/lub biegunka. Rzadziej może to być niewydolność układu oddechowego i/lub nerek. Tak, czy inaczej statystycznie incydentalnie okazuje się, że jad europejskich węży nie wyrządza większych szkód. Szacuje się bowiem, że rocznie na naszym kontynencie pokąsanych przez jadowite węże bywa średnio ok. 30 tys. osób. Jednak tylko zaledwie ok. 30 takich ukąszeń kończy się śmiercią człowieka. To bardzo mały odsetek. Najbardziej zagrożone są przy tym dzieci, osoby starsze oraz chorzy (szczególnie na choroby układu krwionośnego i nerwowego, także ludzie z niewydolnościami narządowymi). Ranking pięciu najbardziej jadowitych gatunków węzy Europy. Poniżej omówiono najniebezpieczniejsze węże jadowite w Europie, poczynając od gatunku uznawanego za najbardziej jadowity. Niniejszy ranking sporządzono przy uwzględnieniu takich cech-kryteriów, jak: wspomniana toksyczność jadu (jakie objawy dany jad wywołuje, na ile jest groźny dla zdrowia i życia), usposobienie węża (czy jest spokojny czy agresywny, czy ucieka, czy raczej atakuje człowieka), rozmiary ciała gada (potencjalnie zasada jest taka, że im większe rozmiary osiąga dany gat., tym szersze ma potencjalne pole rażenia), a także jego tryb życia oraz zasięg występowania. 1. Żmija nosoroga (Vipera ammodytes) Najgroźniejszy gatunek węża w Europie pod względem jadowitości. O tym, że jest to nr jeden w rankingu przesądziły takie cechy, jak: silny jad, długie zęby jadowe (13 mm), szeroki zasięg występowania oraz wielka skuteczność ataków. źródło: wikipedia, Elena Terkel, Moscow, Russia – Photo by Elena Terkel CC BY-SA Obszarem zamieszkałym przez ten gat. są rozległe terytoria Europy Środkowej i Południowej. Ludzie muszą się więc mieć na baczności przed tymi gadami, jeśli mieszkają w rejonach ciągnących się od północnych Włoch i południowej Austrii, przez Słowenię, Południowe Węgry, Chorwację, Rumunię, Serbię, Bośnię i Hercegowinę, Albanię, Macedonię, Bułgarię, Grecję, Cyklady i Turcję, aż po Syrię i Kaukaz. Żmija nosoroga bytuje przy tym na suchych kamienistych zboczach rzadko porośniętych krzewami, na łagodnych górskich zboczach, na pochyłych łąkach i w widnych lasach. Jej występowanie w górach sięga do wys. 2000 m Nazwa tego gat. pochodzi się od długiego na ok. 5 mm, charakterystycznie ku górze skierowanego wyrostka na czubku pyska. Inna charakterystyczna cecha wyglądu żmii nosorogiej to jasnoszary, jasnobrązowy, czerwonobrązowy do ciemnobrązowego koloru grzbiet, z charakterystycznym ciemnym zygzakiem biegnącym pośrodku. Gatunek ten ma przy tym długość średnio ok. 70-90 cm, max do 120 cm. Żmija nosoroga prowadzi dzienno-zmierzchowy tryb życia. Jest zwykle raczej powolna, choć w razie zagrożenia potrafi szybko uciekać. Polując chętnie wspina się na drzewa i krzewy. Osaczona i zaskoczona rzuca się do ataku, błyskawicznie skacząc ponad 40 cm w przód (dlatego czasem nazywa się ją też „poskokiem”). Przypadki ukąszenia ludzi zdarzają się zwykle w czasie potrącenia tego węża nogami, przy pokonywaniu miejsc gęsto porośniętych krzewami/roślinami. Żmije te czasem atakują również z drzew i krzewów, na które chętnie się wspinają. Niekiedy notuje się też szczególnie niebezpieczne przypadki ukąszenia ludzi w mocno ukrwione miejsca w okolicy szyi lub twarzy. Jad żmii nosorogiej działa typowo dla żmijowatych, wywołując zwykle postępującą martwicę tkanek. Bardzo często kończy się też śmiercią człowieka, jeśli nie zostanie mu udzielona pomoc medyczna. Statystycznie ten gat. powoduje w Europie największą liczbę zgonów z powodu ugryzień przez jadowite węże. 2. Żmija lewantyńska (Macrovipera lebetina) Największa żmija zamieszkująca Europę, druga pod względem groźności dla ludzi. Obszarem występowania tego gat. są: Turcja, Bliski Wschód (rejon od Libanu po Pakistan), Cypr, Afryka Północna (rejon Algierii, Maroko i Tunezji), Indie Północne, Turkmenistan, Uzbekistan, południowo-zachodni Kazachstan, Rosja Południowa (Dagestan), a także kilka wysp leżących we wschodniej części Morza Egejskiego. Żmija ta bytuje głównie na kamienistych stokach skąpo porośniętych roślinami, a także w widnych i suchych lasach źródło: Wikipedia Václav Gvoždík – CC BY-SA Niestety węże te lubią też zaglądać w pobliża ludzkich domostw (do ogrodów, warzywników, starych budynków gospodarczych), bo tu może łatwo polować na gryzonie i małe ptaki, także hodowlane. Żmija lewantyńska jest stosunkowo duża, ma dł. średnio ok. 110-150 cm, max do 200 cm. W obrembie tego gat. występuje 5 podgatunków różniących się ubarwieniem (szarego, do szarożółtych i jasnobrunatnych). U wszystkich występują dwa szeregi naprzeciw- lub naprzemianległych ciemnych plam, które u niektórych osobników tworzą jednolitą falistą pręgę na grzbiecie. Na głowie jest wybarwiona na ciemno odwrócona rzymska piątka z dodatkiem dwóch ukośnych plamek. Żmije te są aktywne nocą i w chłodniejszych porach dnia, szybko się przy tym poruszając na niewielkie dystanse. Osaczone są bardzo agresywne i rzucają się do ataku nawet na odległość połowy długości swojego przy tym długie zęby jadowe (20 mm) i największe gruczoły jadowe ze wszystkich żmii europejskich (pojemniejsze o pond osiem razy bardziej, w porównaniu z naszą żmiją zygzakowatą). Umożliwia to im głębokie wstrzykiwanie ofierze bardzo dużych ilości jadu. Toksyna żmii lewantyńskiej działa przy tym podobnie do jadu żmii z Milos, wywołując obrzęki i silne krwawienie. Ich ukąszenia są uważane za bardzo niebezpieczne dla życia człowieka. Bez pomocy medycznej mogą być śmiertelne. Statystycznie za wiele wypadków ugryzień węży w rejonach swego występowania odpowiada właśnie ten gat. Żmija ta zajęła by pierwsze miejsce w niniejszym rankingu, gdyby nie ograniczony zasięg występowania tego gat. w Europie. 3. Żmija z Milos (Macrovipera schweizeri) Żmija ta ma mały zasięg występowania, gdyż zamieszkuje tylko greckie Cyklady (jest tu gatunkiem endemicznym). Do niedawna uważano ją za podgatunek żmii lewantyńskiej. Preferuje suche kamieniste wzgórza i doliny z krzaczastym buszem i małymi drzewkami. Żmija z Milos osiąga 70-110 cm dł. i ma ubarwienie od rdzawo-brązowego, przez brązowo szare, po ciemnoszare. Niektóre osobniki mają też ciemniejsze poprzeczne pasy na grzbiecie. Węże te są latem aktywne głównie nocą, a wiosną i jesienią w ciągu dnia. Żywią się głównie ptakami, polując na nie z drzew i krzewów, na które chętnie się wspinają. Czasem polują też w pobliżu zbiorników wodnych. Żmije te uciekają przed ludźmi i atakują dopiero, gdy zostaną zaskoczone i osaczone. Wtedy robią sie agresywnie i mocno gryzą. Najszybciej można je spotkać w gęstych krzewach, szczególnie w porach migracji ptaków. Jednak statystycznie wypadki pogryzień są rzadkie, ponieważ gady te są nieliczne i zagrożone wyginięciem. Ich jad jest za to bardzo silny i zwykle dla nas śmiertelny bez pomocy medycznej. Objawy ukąszeniowe są typowe dla żmijowatych. 4. Żmija bliskowschodnia zwana też żmiją górską (Vipera xanthina) Dosyć duże żmije mające ok. 90-130 cm, max do 150 cm dł. Rejonem ich bytowania jest Tracja, północno-wschodnia Grecja, Azja Mniejsza, oraz wyspy północnej części Morza Egejskiego. W terenach górskich spotyka się do wys. 2500 m Kolor ich ciała jest jasnoszary, jasnobrązowy, do oliwkowo-zielonego, z ciemnym zygzakiem o dużych romboidalnych plamach na grzbiecie. Na głowie mają dwa biegnące wzdłuż, ciemne rzędy plam. Są aktywne zmierzchowo- nocnie, w dzień uciekają w gęste zarośla, gaje oliwne i wilgotne szuwary. Bytują też w kamienistych osuwiskach. Żmije te są powolne i zwykle nie uciekają przed wrogami ufając, że ochroni je leżenie bez ruchu oraz maskujący kamuflaż ciała. Dopiero w ostateczności zaczynają głośno syczeć i próbują kąsać. Jad tych węży jest silny i ma typowe u żmij działanie cytotoksyczno-hemolityczne oraz dodatkowo także neurotoksyne. Objawy u ludzi to: niedociśnienie, zawroty głowy, dolegliwości żołądkowo-jelitowe, niewydolność oddechowa, konwulsje i drgawki oraz uszkodzenia tkanek. Mimo to wypadki śmiertelne są rzadkie. 5. Żmija żebrowana (Vipera aspis) Żmija ta zamieszkuje północno-wschodnią Hiszpanię, południową i środkową Francję, Istrię, Szwajcarię i stanowiska wyspowe w obrębie niemieckiego Szwarcwaldu. Bytuje w odludnych, pagórkowatych i dobrze nasłonecznionych terenach, porośniętych gęstymi roślinami zielnymi. Żmija żebrowana osiąga do 70 cm dł. (nieco mniej od żmii zygzakowatej). Ubarwienie ciała ma zmienne – niekiedy jednolicie czarne, lecz częściej popielatoszare, jasnobrązowe do szarozielonego, z grzbietem pokrytym ciemnymi poprzecznymi i naprzemianległymi pręgami (leżą raz z prawej, raz z lewej strony). Posiada też lekko zadartą do góry głowę i pionowe źrenice (typowe dla wszystkich żmij właściwych). Węże te wiodą dzienny tryb życia i są mocni terytorialne. Co ciekawe, żmije te są z natury łagodne, w chwili zagrożenia niezbyt agresywne. Mają jednak nieco silniejszy od żmii zygazkowatej jad, mający również podobne działanie hemolityczne. Objawy typowe u ludzi po ich ukąszeniu to: silny ból, obrzęk w miejscu ukąszenia, zwiększona potliwość, niedociśnienie tętnicze, częstoskurcz, dolegliwości żołądkowo-jelitowe, zmniejszone stężenie hemoglobiny, martwica tkanek, zaburzenia widzenia, trudności w oddychaniu, omdlenia, rzadziej niewydolność nerek. Zdarzają się ugryzienia śmiertelne, jednak bardzo rzadko (ok. 4 %). 6. Pozostałe groźne gatunki jadowitych węży Europy Żmija zygzakowata (Vipera Berus) gat. najpowszechniejszy w Europie wśród wszystkich żyjących tu żmij właściwych. Jej ukąszenia mogą być groźne tylko dla dzieci, osób starszych, chorych i uczulonych na jej jad. Żmija hiszpańska (Vipera seoanei) gat. o najniższym wskaźniku LD50 ze wszystkich węży europejskich, jednak nie uważany wcale za groźniejszego od żmii zygzakowatej, podobnie też jak i kolejna w rankingu żmija iberyjska (Vipera latasti), wyglądem podobna do żmii nosorogiej (też ma na pysku wyrostek). Żmija iberyjska ma co ciekawe większe gruczoły jadowe od wyżej opisanych gatunków, jednak jej jad jest słabszy. Żmija łąkowa (Vipera ursinii) żyjąca we wschodniej Europie, na Bałkanach i środkowej Azji ma najsłabszy jad wśród węży europejskich, nie zagrażający życiu ludzkiemu. Stosunkowo słabo jadowita jest też żmija kaukaska (Vipera kaznakovi) jest mała, dorasta tylko do 60 cm dł., występuje w górach Kaukazu, Gruzji i Anatolii. Kolejny gat. żmii Vipera nikolskii jest słabo poznany, bytuje w południowo-zach. Rosji oraz środkowej Ukrainie, nie testowano jeszcze toksyczności jego jadu. Pozostałe trzy gat. żmii Vipera lotievi, Vipera orlovi, Vipera dinniki zamieszkują wysokogórskie rejony Kaukazu, między Europą i Azją. Również są słabo poznane i tak samo niewiele wiadomo o sile ich jadu. Za groźnego jest też uważany mokasyn hali (Gloydius halys), który ma jad silniejszy niż nasza żmija zygzakowata. Jest to rzadki gat. w Europie, w zasadzie to wąż azjatycki. Dlatego statystycznie najwięcej ukąszeń tego gat. zdarza się w Chinach. Jego zasięg występowania ociera się jednak o wschodnie krańce naszego kontynentu. Można go spotkać w odludnych terenach z surowym klimatem – głównie w Azji Środkowej, od wschodnich wybrzeży Morza Kaspijskiego, przez Kazachstan, Uzbekistan, Afganistan, Turkmenistan i Rosję (w tym południowe krańce Syberii), i dalej po północne Chiny i Mongolię.

Pająki w naszych domach Kontakt 24/ADWOKATEK. Nabu wyjaśnia jednak, że chociaż prawie wszystkie pająki są jadowite, bardzo niewielu z nich udaje się przegryźć ludzką skórę. labiryntowyNależy do tej samej rodziny, co żyjące w naszych domach kątniki. Swoje pajęczyny tworzy zwykle bardzo blisko ziemi, często bezpośrednio nad nią, w gąszczu traw i innych roślin. Czasami zdarza mu się jednak robić je na wyższym poziomie, np. na krzewach czy wśród żywopłotów. Pajęczyna lejkowca to prawdziwy majstersztyk. W dodatku całkiem słusznych rozmiarów, ponieważ średnica całej konstrukcji może wynosić nawet 50 cm! Niebezpieczne owady w Polsce. Ugryzienia tych pająków są bardzo niebezpieczne! Jakie są najbardziej jadowite pająki w Polsce! A żyją tuż obok nas - w domach, na działkach, w ogrodach, w pracy, w parkach, na ulicach, w samochodach - praktycznie wszędzie. Pająków jest w Polsce aż 820 gatunków i tylko dwa z nich nie mają gruczołów jadowych, czyli prawie wszystkie mogą nas ukąsić. Zobacz w galerii jak wyglądają. Te pająki występują także w województwie łódzkim. Najbardziej jadowite pająki w Polsce W regionie łódzkim widuje się również te najbardziej jadowite pająki. Na szczęście daleko im do tych najgroźniejszych, egzotycznych, które mogą nawet zabić naszych, występujących lokalnie pająków bywa bolesne i może spowodować nawet omdlenia. W najgorszym jednak przypadku czeka nas ostra reakcja alergiczna, podobnie jak po użądleniu szerszenia czy na przełomie lata i jesieni pająki uaktywniają się, bo u wielu pajączków latem trwa okres godowy, co widać też teraz w regionie łódzkim. Zobacz ranking najbardziej jadowitych pająków w Polsce. Większość spotkacie też w naszym regionie (zdjęcia w galerii).UWAGA NA GROŹNE OWADY: UKĄSZENIA KLESZCZY, KOMARÓW I PAJĄKÓWOto najbardziej jadowite owady w Polsce!Zobacz najbardziej jadowite pająki w PolsceBorelioza - objawy i leczenieProste sposoby na odstraszanie komarów1. Sieciarz jaskiniowyJest uważany za najbardziej jadowitego pająka występującego w naszym kraju Lokalizuje się w studzienkach kanalizacyjnych, jaskiniach, piwnicach, a także u wylotów tuneli kolejowych. Gatunek ten osiąga pokaźne rozmiary – odwłok liczy jedynie 1,5 cm długości, ale wraz z odnóżami jego ciało ma około 5 cm. Nie tka klasycznej sieci i boi się światła2. Kolczak zbrojnyJest jednym z nielicznych pająków występujących w Polsce, których ukąszenie wywołuje objawy zatrucia. Powoduje piekący ból i stan zapalny. U człowieka powoduje długotrwałe bóle, osłabienie i dreszcze. Objawy ukąszenia mogą utrzymywać się do dwóch tygodni. Osiąga nawet 15 milimetrów długości3. Tygrzyk paskowatyUważany za „najładniejszego” pająka w naszym kraju. Spotykany jest głównie na porośniętych wysoką trawą zarówno suchych, jak i wilgotnych łąkach, nieużytkach, skrajach młodników nad brzegami zbiorników wodnych, a nawet w ogrodach. Bardzo często występuje na krzewach owocowych, takich jak malina oraz w zbożu. Osiąga długość ponad 2 centymetrów. Dziabnięcie przez tygrzyka jest porównywane do użądlenia TopikJako jedyny gatunek spośród pająków całe swoje życie spędza w wodzie. Podobnie jak inne pająki oddycha powietrzem, ale aby pogodzić to z wodnym trybem życia, pokrywa odwłok, na którym znajdują się otwory narządów oddechowych, specjalną otoczką powietrzną utrzymywaną przez włoski na Strojniś nadobnyJeden z najbardziej kolorowych pająków, które możemy spotkać wokół siebie. Występuje na nasłonecznionych murawach o rzadkiej roślinności, najczęściej na stokach o strony południowej. W polowaniu tym pająkom pomaga bardzo dobry wzrok, dorównujący sprawnością wzrokowi KrzyżakPająki z tej rodziny charakteryzują się wyraźnym wzorem krzyża na odwłoku. Pająk krzyżak zajmował wyjątkową pozycję wśród stawonogów wykorzystywanych do przepowiadania pogody. Według ludowych wierzeń, ich zachowanie nieomylnie wróżyło określone zmiany warunków atmosferycznych. Tak więc pająki wykazujące małą ruchliwość, spuszczające się po pajęczynie z sufitu lub siedzące w ukryciu zwiastować miały słotę. Natomiast częste ukazywanie się pająków podczas deszczu, budowanie dużych pajęczyn i znaczna ruchliwość oznaczać miały nadejście pogody KątnikAktywny nocą. Zasiedla ciemne miejsca, jak kwietniki, stosy drewna, piwnice i ciemne kąty w ludzkich siedzibach. Buduje lejkowate sieci łowne. Ma nawet ponad 2 centymetry długości (nie licząc odnóży) i jest często spotykany w naszych mieszkaniach. Ma na tyle silne szczękoczułki, że jest wstanie przebić się przez ludzką Nasosznik trzęśGatunek niewielkiego pająka charakteryzującego się długimi odnóżami. Jego ciało jest niemalże przezroczyste. Posiada ośmioro oczu. Zamieszkuje domostwa, mieszkania i piwnice. Lubi suche i ciepłe Lejkowiec labiryntowyNależy do tej samej rodziny, co żyjące w naszych domach kątniki. Swoje pajęczyny tworzy zwykle bardzo blisko ziemi, często bezpośrednio nad nią, w gąszczu traw i innych roślin. Czasami zdarza mu się jednak robić je na wyższym poziomie, np. na krzewach czy wśród żywopłotów. Pajęczyna lejkowca to prawdziwy majstersztyk. W dodatku całkiem słusznych rozmiarów, ponieważ średnica całej konstrukcji może wynosić nawet 50 cm!Jadowite pająki w ofertyMateriały promocyjne partnera

Charakterystyczny czerwony znak klepsydry na spodzie południowej czarnej wdowy. W przeciwieństwie do innych pająków na tej liście, wdowy są bardzo jadowite i mogą spowodować niebezpieczne ugryzienie. Wdowy mają zwykle 1,5 cala szerokości. Shenrich91 przez Wikipedia Commons (CC BY-SA 3.0) 5. Daddy Long Legs

^{5 Postów 9 Lat, 4 Miesięcy temu #224217 Witam, Mieszkam w domku parterowym i mam fajnie zagospodarowany pokój w piwnicy. Wszystko ładnie pięknie poza tym,że nawiedzają mnie naprawdę spore pająki. Ogólnie nie boję się pająków ale te okazy,które spotkałem były bardzo duże i chyba nikt nie chciałby dzielić pokoju z takimi niechcianymi lokatorami. Czy macie jakieś sposoby na pozbycie się tego dziadostwa? Jakieś preparaty, domowe sposoby lub porady? Proszę o pomoc. Pozdro! Mateusz 217 Postów 9 Lat, 4 Miesięcy temu #224223 pająki w Norwegii to normalka , najlepiej je zjadać , można zbierać do słoika , ogólnie nie są groźne... człowiek ich całkiem sporo podczas snu w życiu spożywa Fani posiłków z robakami w roli głównej odpowiedzą "nie". Co więcej, wymienią całą listę zalet jedzenia niektórych owadów. Otóż insekty są najbogatszym źródłem protein (90 proc. w porównaniu z maksymalnie 70 proc. w wołowinie), dobrych tłuszczów nienasyconych oraz zdrowych węglowodanów. Do spożywania robaków namawiają także naukowcy, podając argumenty dotyczące ekologii. Profesor Arnold van Huis z Uniwersytetu w Wageningen w Holandii podkreśla, że owady są dużo lepszym posiłkiem niż np. wieprzowina, bo ich hodowla nie wiąże się z emisją tak sporej ilości dwutlenku węgla ani ze zużyciem wody jak jest w przypadku zwierząt. Mieszkańcy krajów azjatyckich czy afrykańskich, którzy na co dzień zjadają owady, chwalą ich walory smakowe. Podobno wiele insektów smakuje jak płatki śniadaniowe. Pewnie dlatego nasze dzieci, zanim zorientujemy się, co mają w buzi, tak chętnie żują ruszające się zdobycze. To kultura zachodnia wpoiła nam obrzydzenie do posiłków składających się z robaków. I tak naprawdę problem z jedzeniem owadów nie jest natury zdrowotnej, lecz psychologicznej. Co powiesz na talerz pełen zapiekanych mrówek lub gotowanych gąsienic? Wybór masz wielki, bo istnieje ponad 2000 gatunków jadalnych owadów. Czy jesteś gotowy na taką rewolucję w swojej kuchni? Rezygnujesz? W takim razie, pozostaje ci pochłanianie robaków podczas snu. 17146 Postów (jasta102) Maniak 9 Lat, 4 Miesięcy temu #224225 kup od szmuglerów butelkę napoju z napisem "polska wódka" w zależności od wielkości pomieszczenia wystarczy odkręcić butelkę bądź rozlać do jednego, dwóch naczynek pająki nie wytrzymają takiego odoru i pójdą gdzie indziej 5 Postów 9 Lat, 4 Miesięcy temu #224227 Może i nie są groźne ale wolałbym żeby nie pojawiały się notorycznie bo jak moja mama zauważy kiedyś takiego olbrzyma robiąc porządki to może się to źle skończyć- ona ma straszną arachnofobię. Wieć jeśli znacie jakieś sposoby proszę o pomoc. 3022 Posty 9 Lat, 4 Miesięcy temu #224230 Klompa napisał: Może i nie są groźne ale wolałbym żeby nie pojawiały się notorycznie bo jak moja mama zauważy kiedyś takiego olbrzyma robiąc porządki to może się to źle skończyć- ona ma straszną arachnofobię. Wieć jeśli znacie jakieś sposoby proszę o pomoc. Chyba jedynie gazeta lub kapiec dziala na 100%. Albo odkurzacz. Muchozol nie dziala. Podobno nie lubia soku z owocow cytrusowych. 8929 Postów 9 Lat, 4 Miesięcy temu #224245 Klompa napisał: Może i nie są groźne ale wolałbym żeby nie pojawiały się notorycznie bo jak moja mama zauważy kiedyś takiego olbrzyma robiąc porządki to może się to źle skończyć- ona ma straszną arachnofobię. Wieć jeśli znacie jakieś sposoby proszę o pomoc. Jeżeli w danym Pomieszczeniu , znajdują się pająki , to jest to znak iż również znajduje się tam dla Nich Pożywienie . --- Czyli Inne pasożyty , którymi się zazwyczaj żywią ... --- Dlatego też powszechny jest "ZABOBON" , że zabicie pająka , przynosi pecha ... --- A faktycznie , samo zabicie , eliminuje tyko naturalnego terminatora tychże Insektów . --- I po jakimś czasie zamiast pająków , pojawiają się "INNE PRZYJEMNOŚCI " które nie mają już naturalnych wrogów ... !!! . --- W przyrodzie Naturalnej , bez zbytniej Ingerencji człowieka , łańcuch pokarmowy sam sobie daje radę . --- Może zacznij Szukać Faktycznej Przyczyny Pobytu tych Pająków ... . --- Masz Internet i dostęp do Ogromnych Zasobów Wiedzy w tym temacie , a jednak zadajesz Dziecinne pytanie , jak przedszkolak , który jest dopiero ... pierwszy dzień w Przedszkolu ...}

U wybrzeży Islandii spotkać można także i foki – fokę pospolitą oraz fokę szarą. Te sympatyczne zwierzęta obserwować można m.in. na plażach znajdującej się na północy zatoki Hunafloi ( Svalbarð , Illugastaðir , Hvítserkur ), a także na półwyspie Snaefellsnes na plaży Ytri Tunga. Do zwierząt nie należy zbliżać się

^{Zwykle kiedy mamy do czynienia z jadowitymi gatunkami węży, na myśl przychodzą nam gatunki zamieszkujące Afrykę, Azję, Australię, Amerykę środkową i południową (Amazonię) oraz obszary USA. Większość źródeł w tym różne czasopisma, programy telewizyjne czy artykuły w Internecie, utwierdzają nas w przekonaniu że niebezpieczna jest cieplejsza „tropikalna” część świata, natomiast Europa jest uważana za stosunkowo bezpieczną. Nic bardziej mylnego…Również na starym kontynencie można natrafić na gatunki stanowiące zagrożenie dla zdrowia oraz życia człowieka. W tym artykule przedstawię pięć najbardziej jadowitych i niebezpiecznych węży zamieszkujących Europę, które lepiej omijać szerokim gatunki węży zamieszkujące EuropęNasz kontynent jest zamieszkały przez 19 gatunków jadowitych węży, z czego 14 gatunków to przedstawiciele żmij właściwych: rodzaj Vipera i Macrovipera. 4 gatunki węży połozowatych: rodzaje Telescopus, Macroprotodon i Malpolon oraz 1 gatunek z rodziny grzechotnikowatych: Gloydius. Nie spotkamy tu natomiast węży z rodziny zdradnicowatych obejmującej min. kobry, mamby czy niemrawce. Spośród niżej wymienionych węży tylko jeden jest spotykany na terenie Polski, to żmija zygzakowata Vipera właściwe gatunki:Żmija łąkowa Vipera ursiniiŻmija zygzakowata Vipera berusŻmija hiszpańska Vipera seoaneiŻmija żebrowana Vipera aspisŻmija iberyjska Vipera latasteiŻmija nosoroga Vipera ammodytesŻmija bliskowschodnia, żmija górska Vipera xanthinaVipera nikolskiiVipera lotieviVipera orloviVipera dinnikiŻmija kaukaska Vipera kaznakoviŻmija z milos Macrovipera schweizeriŻmija lewantyńska Macrovipera lebetinaWęże połozowate gatunki:Wąż koci Telescopus fallaxMacroprotodon brevisMacroprotodon cucullatusMalpolon Malpolon monspessulanusGrzechotnikowate:Mokasyn hali Gloydius halysMokasyn hali Gloydius halys jest jedynym wężem z podrodziny grzechotnikowatych którego zasięg występowania sięga granic Europy. Fot. by Yuriy75Czy wszystkie Europejskie gatunki jadowitych węży są niebezpieczne dla człowieka?Można śmiało stwierdzić że węże połozowate lub węże właściwe zamieszkujące Europę, nie stanowią dużego zagrożenia dla zdrowia bądź życia koci Telescopus fallax jest niewielkim wężem osiągającym 60-70 cm długości, zamieszkującym zachodnią i południową część Półwyspu Bałkańskiego, Turcję, rejony Kaukazu oraz Morza Kaspijskiego. Prowadzi zmierzchowo-nocny tryb życia i jest gatunkiem płochliwym, kąsającym tylko w koci Telescopus fallax. Nazwa tego gatunku wywodzi się od skradania do ofiary przypominającego „kocie ruchy” Fot. by Jeffrey SciberrasWęże z rodzaju Macroprotodon są jeszcze mniejsze (dorosłe osiągają długość około 50 cm) i w przypadku spotkania z intruzem również wybierają ucieczkę, niemniej osaczone częściej próbują kąsać. Węże te występują na Półwyspie Iberyjskim oraz w północnej brevis Fot. by Benny TrappMalpolon Malpolon monspessulanus jest z kolei wyraźnie większy, osiąga 150-200 cm długości i jest dość masywnie zbudowany. Jednakże pomimo sporych rozmiarów, także ten gatunek na widok człowieka salwuje się ucieczką i to ze znacznej odległości. Przyparty do muru potrafi jednak dotkliwie kąsać. Zamieszkuje dość znaczny obszar od Półwyspu Iberyjskiego przez południe Francji, Włochy, zachodnią i południową część Półwyspu Bałkańskiego, Turcję, Zakaukazie, Morze Kaspijskie i północną Malpolon monspessulanus to największy jadowity wąż Europy. Może osiągać nawet 2 m długości. Na zdjęciu młody osobnik. Fot. by TnoXXJad tych węży działa bardzo słabo na człowieka, jedynie ukąszenie Malpolona może spowodować dotkliwsze objawy jak bóle głowy, dużą opuchliznę i zaczerwienienie. Nie powoduje jednak poważniejszych następstw. Ponadto zęby jadowe tych węży (tzw. typ Opisthoglypha) umiejscowione są z tyłu szczęki w jednej lub kilku parach. Żeby zatem wąż wprowadził jad musi dobrze chwycić oraz przytrzymać ofiarę, często dusząc ją dodatkowo by nie uciekła (jak w przypadku węża kociego i malpolona). Z tego powodu ukąszenia tych węży rzadko kończą się wprowadzeniem jadu. W przypadku węża kociego trzeba wręcz wetknąć palec do pyska na odpowiednią głębokość by dosięgły go kły jadowe, na co chyba żaden z nas nie miałby ochoty 🙂Powyższe cechy sprawiają że żaden z węży połozowatych nie miał szans wskoczyć do czołowej węże żmijowate?W przeciwieństwie do węży właściwych ich aparat jadowy należy do najlepiej wykształconych. Uzębienie Solenoglypha wyróżnia się dwoma dużymi zębami jadowymi, osadzonymi ruchomo w górnej szczęce. Każdy ząb ma wydrążony wewnątrz kanalik, połączony z gruczołem jadowym. Podczas ataku zęby wysuwają się niczym noże sprężynowe, i wbijają w ciało ofiary. To przystosowanie sprawia że potencjalnie każde takie ukąszenie, może zakończyć się wstrzyknięciem jady żmijowatych są zwykle wyraźnie uzębienia węży- 1. typ Aglypha (charakterystyczny dla gatunków niejadowitych). 2. Opisthoglypha (spotykany u jadowitych węży połozowatych np. malpolon, wąż koci). 3. Proteroglypha (u węży zdradnicowatych, np. kobry, niemrawce, węże koralowe). 4. Solenoglypha (węże żmijowate- żmije, grzechotniki)Toksyczność jaduGłównym miarą mówiącym o toksyczności danego gatunku jest wskaźnik LD50. Im niższe wartości tego wskaźnika, tym silniejszy jad. Jest jednak pewien problem….Gdyby przyznawać miejsca za pomocą wyników uzyskanych tą metoda pomiarową, to okazałoby się że zwycięzcą zostaje: żmija hiszpańska- 0,485 mg/kg, a zaraz za nią…. żmija zygzakowata- 0,55 mg/kg (Wyniki zostały uzyskane poprzez iniekcję dożylną- najsilniej działającą na organizm). Co ciekawe wynik jadu żmii zygzakowatej bije na głowę takie gatunki jak: Niemrawiec pospolity Bungarus fasciatus– mg/kg, Kobra królewska Ophiophagus hannah- mg/kg, Żararaka Lancetowata Bothrops atrox– mg/kg czy Efa piaskowa Echis carinatus- mg/kg. A więc węży które zabijają rocznie dziesiątki tysięcy to jest możliwe że jad tych stosunkowo słabo jadowitych żmij, nie jest tak śmiercionośny dla ludzi jak powyższych gatunków ?Otóż należy dodać pewne uzasadnienie. Wszystkie badania dotyczące toksyczności jadu nie tylko węży ale i innych jadowitych zwierząt są prowadzone głównie na myszach laboratoryjnych. Organizm badanego gryzonia reaguje na jad inaczej niż organizm więc jad żmii zygzakowatej działa zabójczo no gryzonie, z kolei na ludzi jego działanie jest stosunkowo słabe. Dowodzi to by nie kierować się tylko liczbami uzyskanymi w badaniach, gdyż nie zawsze gatunek z niskim LD50 będzie bardziej niebezpieczny dla człowieka od gatunku ze słabszym/wyższym ważną kwestią jest ilość wytwarzanego jadu. Żmija zygzakowata ma małe gruczoły jadowe a ilość jadu mieszcząca się w nich, bywa mniejsza niż dawka w pojedynczym ukąszeniu niektórych kobr czy istotnym aspektem są objawy wywoływane przez toksynę, często ich nasilenie decyduje o życiu europejskich żmijowatych zwykle wywołuje- obrzęk i silny ból w miejscu ukąszenia, zwiększenie krzepliwości krwi, martwicę i rozkład tkanek, obniżenie ciśnienia, objawy ze strony układu pokarmowego jak wymioty czy biegunka, niewydolność układu oddechowego oraz top 5: co jak i dlaczego?Głównymi kryteriami które były decydująca w przyznawaniu poszczególnych miejsc były: toksyczność jadu (jakie wywołuje objawy, czy jest zagrażający życiu bądź nie), usposobienie węża (spokojne czy agresywne), rozmiary węża (Im większy gatunek tym szersze jego pole rażenia), tryb życia i zasięg 5: Żmija żebrowana Vipera aspisŻmija żebrowana Vipera aspis Fot. by OrchiRanking otwiera żmija żebrowana zamieszkująca północno-wschodnią Hiszpanię, środkową i południową Francję, Szwajcarię, Istrię oraz wyspowe stanowiska w Niemieckim Szwarcwaldzie. Ubarwienie tego węża jest zmienne. Grzbiet barwy popielatoszarej, jasnobrązowej do szarozielonej, pokryty jest poprzecznymi ciemnymi pręgami ustawionymi na przemian to z prawej, to z lewej strony. Spotyka się także osobniki jednolicie czarne. Głowa nieznacznie zadarta do góry, jak u wszystkich żmij właściwych, oczy mają pionowe żebrowana Vipera aspisŻmija żebrowana jest nieco mniejsza od żmii zygzakowatej i osiąga do 70 cm długości. Węże te zamieszkują odludne pagórkowate tereny, wystawione na działanie promieni słonecznych i pokryte dodatkowo gęstą roślinnością zielną. Prowadzą dzienny tryb życia. Gady te są bardzo przywiązane do swojego terytorium i rzadko je żebrowana Vipera aspisŻmija żebrowana jest wężem z natury łagodnym, nie wykazującym dużej agresji. Jej jad jest nieco silniejszy od jadu żmii zygazkowatej, i ma podobne hemolityczne działanie. Ukąszenie powoduje silny ból, obrzęk w miejscu ukąszenia, dolegliwości żołądkowo- jelitowe, częstoskurcz, zwiększoną potliwość, niedociśnienie tętnicze, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, omdlenia, trudności w oddychaniu, zaburzenia widzenia, martwica tkanek, rzadziej niewydolność nerek. Ukąszenia śmiertelne są rzadkie i wynoszą około 4 % 4: Żmija bliskowschodnia, ż. górska Vipera xanthinaŻmija bliskowschodnia Vipera xanthinaTen sporych rozmiarów wąż żmijowaty osiągający 90-130 cm, czasem nawet do 150 cm długości zamieszkuje północno-wschodnią Grecję, Trację, Azje mniejszą, oraz wyspy na północnej części morza Egejskiego. W górach dociera do wysokości 2500 m bliskowschodnia Vipera xanthinaUbarwienie ciała jasnoszare przez jasnobrązowe do oliwkowo-zielonego. Na grzbiecie widoczny jest ciemny zygzak z dużymi romboidalnymi plamami. Głowa ozdobiona dwoma rzędami ciemnych biegnących wzdłużnie plam. Aktywność zmierzchowo- nocna, w dzień chroni się przed upałem w gęstych zaroślach, kamienistych osuwiskach, gajach oliwnych a nawet wilgotnych bliskowschodnia Vipera xanthinaTen powolny wąż zwykle zamiast ucieczki polega na swoim kamuflażu, leżąc w bezruchu. Dopiero gdy to zawiedzie, zaczyna głośno syczeć a następnie kąsać napastnika. Jej silny jad poza typowym dla żmij cytotoksyczno-hemolitycznym działaniem, posiada także neurotoksyny. Ukąszenie powoduje dolegliwości żołądkowo-jelitowe, niedociśnienie, zawroty głowy, niewydolność oddechową, drgawki i konwulsje, oraz uszkodzenia tkanek. Pomimo tych objawów wypadki śmiertelne zdarzają się stosunkowo 3: Żmija z Milos Macrovipera schweizeri Żmija z Milos Macrovipera schweizeri Fot. by Eduard SolàZamieszkująca Greckie Cyklady żmija z Milos (do niedawna uważana za podgatunek żmii lewantyńskiej) jest gatunkiem endemicznym. Ubarwienie od rdzawo-brązowego przez brązowo szare po ciemnoszare. U niektórych odmian widoczny jest wzór na grzbiecie w kształcie poprzecznych pasów w ciemniejszym kolorze. Wąż ten osiąga od 70 do 110 cm z Milos Macrovipera schweizeriGatunek aktywny głównie nocą w okresie letnim oraz w dzień na wiosnę oraz jesień. Zamieszkuje suche kamieniste wzgórza oraz doliny porośnięte buszem i niewielkim drzewami. Głównymi ofiarami żmii z Milos są ptaki, na które poluje wspinając się na krzewy i drzewa. Czasem czyha na nie również blisko zbiorników wodnych. Ma to miejsce głównie wiosną oraz jesienią podczas sezonowych migracji z Milos Macrovipera schweizeriŻmija ta zwykle schodzi człowiekowi z drogi, ale osaczona staje się agresywna i dotkliwie kąsa. Warto mieć na uwadze że ryzykowne staje się poruszanie po gęsto zakrzewionym terenie, zwłaszcza w porze migracji ptactwa. Jad jest bardzo silny i bez pomocy medycznej może zakończyć się zgonem człowieka. Objawy wywoływane ukąszeniem są typowe dla węży żmijowatych. Do ukąszeń dochodzi jednak rzadko, gdyż gad ten należy do gatunków zagrożonych 2: Żmija Lewantyńska Macrovipera lebetina Żmija Lewantyńska Macrovipera lebetina Fot. by HectonichusJest największą żmiją Europy. Długość ciała to średnio 110-150 cm długości, jednak rekordowe osobniki dorastają nawet do 200 cm. Obszar występowania tego węża obejmuje kilka wysp we wschodniej części morza Egejskiego, Cypr, Turcję, Bliski wschód (od Libanu po Pakistan), Afrykę północną (Algierię, Tunezję, Maroko), północne Indie, Uzbekistan, Turkmenistan, południowo-zachodni Kazachstan i południową cześć Rosji (Dagestan).Dzieli się na 5 podgatunków różniących się min. ubarwieniem od szarego przez szarożółte po jasnobrunatne, z dwoma szeregami ciemnych plam ustawionych naprzeciw lub na przemian siebie. Czasem tworzą one falistą pręgę na grzbiecie. Głowa ozdobiona odwróconą piątką rzymską z dwiema ukośnymi Lewantyńska Macrovipera lebetinaGad ten preferuje porośnięte skąpą roślinnością kamieniste stoki, oraz widne suche lasy. Często spotyka się ją w pobliżu siedzib ludzkich w ogrodach bądź starych budynkach gdzie poluje na gryzonie lub niewielkie ptaki w tym hodowlane. Aktywna w chłodniejszych porach dnia bądź nocą. Pomimo swojej wielkości potrafi szybko się poruszać na krótkich dystansach. Kiedy jednak zostaje osaczona staje się bardzo agresywna i nie waha się kąsać nawet na odległość połowy swojego ciała. Żmija lewantyńska ma długie zęby jadowe mierzące 20 mm i największe gruczoły jadowe spośród wszystkich europejskich żmijowatych (pond 8-krotnie pojemniejsze niż u żmii zygzakowatej). Dzięki temu może wprowadzić duże ilości jadu głęboko w ciało Lewantyńska Macrovipera lebetinaToksyna ma podobne działanie do żmii z Milos, wywołując min. silne krwawienie. Ukąszenie jest bardzo niebezpieczne dla człowieka, i może zakończyć się śmiercią jeśli nie zostanie uzyskana pomoc medyczna. Żmija lewantyńska odpowiada za wiele wypadków pokąsań w rejonie swego występowania. Tylko ograniczony zasięg w Europie, nie pozwolił jej na zajęcie pierwszego 1: Żmija nosoroga Vipera ammodytes Żmija nosoroga Vipera ammodytes Fot. by Elena TerkelNumer jeden w moim rankingu. Jej nazwa wywodzi się od charakterystycznego mierzącego ok. 5 mm długości wyrostka na pysku. Zamieszkuje rozległe połacie środkowej i południowej Europy: od północnych Włoch i południowej Austrii przez Słowenię, Południowe Węgry, Chorwację, Rumunię, Serbię, Bośnię i Hercegowinę, Albanię, Macedonię, Bułgarię, Grecję, Cyklady, Turcję aż po Syrię i barwy jasnoszarej, jasnobrązowej, czerwonobrązowej do ciemnobrązowej. Pośrodku grzbietu charakterystyczny ciemny zygzak. Na końcu pyska charakterystyczny skierowany ku górze wyrostek. Żmija nosoroga osiąga średnio 70- 90 cm długości, maksymalnie do 120 nosoroga Vipera ammodytes Fot. by Pierre-Yves VaucherPreferuje suche kamieniste zbocza z rzadkimi krzewami, widne lasy, pochyłe łąki oraz łagodne zbocza górskie. W górach występuje do wysokości 2000 m. Prowadzi dzienno- zmierzchowy tryb życia. Podobnie jak żmija z Milos chętnie wspina się na drzewa i krzewy by polować na migrujące ptactwo. Zwykle powolna lecz w przypadku zagrożenia potrafi szybko się oddalić. Osaczona skutecznie kąsa wykonując błyskawiczny skok na odległość ponad 40 cm (z tego względu nazywana jest w Chorwacji: poskok).Do ukąszeń najczęściej dochodzi kiedy wąż zostaje poruszony podczas przedzierania sie przez gęsto porośnięty teren. Zdarza się że człowiek zostaje ukąszony w mocno ukrwione miejsce np. szyję lub twarz co jest szczególnie niebezpieczne. Żmija nosoroga jest uważana za najjadowitszego węża nosoroga Vipera ammodytesJad ma działanie typowe dla żmijowatych. Przy ukąszeniu często występuje martwica tkanek. Bez pomocy medycznej ukąszenie często bywa śmiertelne. Gatunek ten odpowiada za największą liczbę zgonów spowodowanych ukąszeniami węży w więc zwycięzcą zostaje żmija nosoroga, przesądziły o tym szeroki zasięg występowania, dość długie zęby jadowe (13 mm długości), silny jad i duża skuteczność podczas ataku (często z drzew bądź krzewów).A co z pozostałymi gatunkami ?Żmija zygzakowata Vipera berus to najpowszechniej występująca żmija właściwa w Europie. Jednakże jej ukąszenie, może stwarzać zagrożenie dla dzieci czy osób starszych bądź osób uczulonych na jej hiszpańska Vipera seoanei gatunek mający najniższe LD50 wśród europejskich węży, nie jest uważana za bardziej niebezpieczną od żmii hiszpańska Vipera seoanei Fot. by BennyTrappPodobnie żmija iberyjska vipera latasti, przypominająca nieco wyglądem żmiję nosorogą, gdyż na jej pysku również jest obecny charakterystyczny wyrostek. Posiada większe gruczoły jadowe od wyżej wymienionych, ale jad iberyjska vipera latasti Fot. by TimVickersŻmija łąkowa Vipera ursinii zamieszkująca Bałkany, wschodnią Europę i środkową Azję, ma najsłabszy jad spośród Europejskich gatunków węży. Jej ukąszenie nie zagraża życiu łąkowa Vipera ursiniiVipera nikolskii to gatunek zamieszkujący centralną Ukrainę i południowo-zachodnią Rosję. Obecnie to stosunkowo słabo poznany wąż, nie testowany jeszcze pod kątem nikolskiiŻmija kaukaska Vipera kaznakovi to niewielki wąż dorastający do 60 cm długości. Występuje w górach Anatolii, Gruzji i Kaukazu. Jest to gatunek stosunkowo słabo kaukaska Vipera kaznakoviVipera lotievi, Vipera orlovi, Vipera dinniki to żmije zamieszkujące wysokogórskie obszary Kaukazu, graniczące między Europą a Azją. Są one stosunkowo słabo poznane, i niewiele wiadomo o ich orloviVipera dinnikiZ kolei mokasyn hali Gloydius halys to gad o silniejszym jadzie niż żmija zygzakowata, niemniej jest to w zasadzie azjatycki gatunek, którego zasięg występowania ociera się o wschodnie krańce Europy. Spotykany jest w środkowej Azji od wschodnich wybrzeży Morza Kaspijskiego przez Uzbekistan, Turkmenistan, Kazachstan, Afganistan, Rosję (w tym południowe krańce Syberii) przez Mongolię po północne Chiny. Są to odludne tereny o surowym klimacie. Najwięcej ukąszeń tego węża notuje się w Chinach. CiekawostkiSzacuje się że w Europie rocznie zostaje pokąsanych ok 30 000 osób z czego ok. 30 ukąszeń kończy się południowo-zachodnią Europę połoz żółtozielony Coluber viridiflavus wykazuje odporność na jad żmij, i chętnie na nie niejadowite dysponują typem uzębienia Aglypha, charakteryzującym się zębami mniej więcej równej wielkości i pozbawionymi rowków bądź wewnętrznych kanalików. BibliografiaPłazy i gady gatunki środkowo europejskie, Gruber U., jadowite, Jaroniewski W., PZWS, Warszawa zwierzęta, Zweifel G., Elipsa, Warszawa Animals and Their Venoms, Buchrel W., Academic press, London Snakes of the World, O’Shea M., New Holland publishers, London}

Owady w Polsce. Turkuć podjadek, bąk bydlęcy, kleszcz — na te gatunki uważaj! Myślicie, że to Australia jest siedliskiem niebezpiecznych insektów? Lepiej przyjrzyjcie się groźnym owadom

Australia jest znana na całym świecie ze swoich nieprzeciętnie wielkich i morderczych pajęczaków, ale nawet mieszkańcy miasta Bowen w stanie Queensland zszokowani byli rozmiarami gigantycznych jadowitych pająków, które w ostatnich dniach tam zagościły. Czy to inwazja? Wschodnio-australijskie tarantule, większe od ludzkiej dłoni i znane z żywienia się ptactwem, w ostatnich dniach zaczęły wypełzać z ogrodów i zapuszczać się coraz głębiej w miejsca publiczne miasta Bowen, oddalonego ponad tysiąc kilometrów od stolicy stanu Queensland- Brisbane. Ostatni spacer tarantuli Na początku tygodnia mieszkańcy Bowen zauważyli wielkiego pająka spacerującego się po ogrodzie publicznym w centrum miasta, gdzie bardzo często ludzie chodzą na lunch. Natychmiast wezwano tamtejszego "kontrolera szkodników", zajmującego się unieszkodliwianiem i usuwaniem groźnych okazów. Wcześniej jednak tarantulę sparaliżowano specjalnym sprayem na insekty. Dobrze zbudowany samiec Audy Geiszler, który prowadzi firmę trudniącą się zwalczaniem niebezpiecznych szkodników stwierdził, że pająk był samcem. Martwa już, położona na dłoni mężczyzny tarantula była tak duża, że jej nogi zwisały. A wszystko przez deszcz Geischler, który w ostatnich dniach był zalewany doniesieniami o pająkach przez zaniepokojonych mieszkańców Bowen twierdzi, że w ciągu ostatniego miesiąca tarantule były wyparte z ich naturalnego środowiska przez obfite niesezonowe deszcze w tamtym regionie. Źródło: FOX News

Na anektowanym przez Rosję Krymie i w obwodzie wołgogradzkim zaobserwowano gwałtowny wzrost liczby ukąszeń przez jadowite pająki karakurty. W Wołgogradzie doszło do poważnego incydentu, kiedy 13-letni chłopiec trafił na oddział intensywnej terapii po ugryzieniu przez przedstawiciela gatunku.

Ջխфиկуφеч χ увсօко
Уλ шиг ֆቇյ
Бры ω
Щυጵιпрярс чαфаፌаг обрኘщጬщ

Arachnofobia – objawy. Objawy arachnofobii bywają różne. Jedni reagują atakami paniki, płaczem, ucieczką z miejsca, w którym znajduje się pająk, krzykiem lub odwrotnie – milczeniem i bezruchem. Cierpiący na arachnofobię ludzie unikają miejsc, w których mogliby natknąć się na pająka (czyli między innymi: lasów, brzegów Terrarystyka to cudowny wycinek świata przyrody przeniesiony bliżej nas. Niejednokrotnie niebezpieczne, szokujące oraz wywołujące naturalny lęk stworzenia, takie jak tarantule i inne pająki jadowite, mogą koegzystować w naszym otoczeniu, a my mamy możliwość przyglądać się im z bezpiecznej pozycji, wygodnie zasiadając przed szklanymi domkami naszych podopiecznych.

Schodząc również miałyśmy możliwość poznania nieco bliżej tutejszej fauny. Tym razem był to dziwnie wyglądający duży czarny pająk. I pomyśleć, że w Polsce bałam się niegroźnie wyglądającego krzyżaka. Gdy doszłyśmy do kierowcy naszego skutera, zapytałam go, czy są tu jadowite pająki. Pająki te są średniej wielkości osiągają w zależności od płci (samice są większe) od 7,5 do 15 mm. Ubarwienie tych pająków jest zazwyczaj żółtawe lub zielonkawożółte .

Dlaczego więc, po prawie 40 latach, A23a jest teraz w ruchu? Redakcja poleca. Jadowite pająki w Polsce: czy są, jak je rozpoznać, objawy ugryzienia. Tajemniczy promień kosmiczny zszokował

Zwierzęta trafiły do stołecznego zoo, a nadawcę przesyłki czekają konsekwencje za złamanie prawa - poinformowała Izba Administracji Skarbowej w Warszawie. W paczce nadanej w Holandii miał być prezent. Nie dołączono do niej żadnych dokumentów. Po jej rozpakowaniu okazało się, że w pojemnikach znajdują się dwa egzotyczne .